انتخاب مدیرعامل استقلال به کجا رسید؟

بیست و دوم مردادماه ۱۴۰۴، استعفای علی نظری جویباری از مدیریت استقلال پذیرفته شد و علی تاجرنیا، نماینده تامالاختیار هلدینگ خلیج فارس و رئیس هیأتمدیره استقلال، به سرپرستی مدیرعاملی این باشگاه برگزیده شد.
اکنون ۸3 روز است که او این عنوان را یدک میکشد و بیست و دوم ماه جاری نیز آخرین مهلتی است که تاجرنیا میتواند همزمان رئیس هیأتمدیره و سرپرست مدیرعاملی باشگاه باشد؛ فرصتی که به لحاظ قانونی دیگر قابل تمدید نخواهد بود.
این 83 روز، فرصت کمی برای انتخاب مدیرعامل یک باشگاه نیست، اما اینکه چرا چنین امر مهمی در باشگاه استقلال هنوز محقق نشده، معمایی است. اگر آقایان در این مدت هم، هفتهای یک جلسه را به انتخاب مدیرعامل جدید اختصاص میدادند، نزدیک به ۱۲ جلسه را میتوانستند برای این منظور برگزار کنند و به نتیجه برسند، اما خبرها حاکی از آن است که هنوز هم در این زمینه به انتخاب نهایی نرسیدهاند! شاید انتخاب نهایی هیأتمدیره، خودِ تاجرنیا باشد که باید گفت اگر سرانجام قرار است چنین اتفاقی رخ دهد، این همه وقتکشی چرا؟ اگر هم مدیر جدید شخص دیگری خواهد بود، اینقدر تعلل برای چیست؟
از طرف دیگر باید گفت؛ چون آقایان این مدت را صرف چنین انتخابی کردهاند، لزوماً باید گزینشی درست و کارآمد داشته باشند وگرنه انتخاب مدیرعاملی فاقد کارایی و شایستگی لازم، پس از این همه مدت، به هیچ وجه پذیرفتنی نخواهد بود؛ هرچه صرف وقت بیشتر، لزوماً باید انتخابی صائبتر صورت گیرد.
در شرایطی که استقلال تقریباً به آرامش رسیده است، آقایان تصمیمگیر در این زمینه باید دو مورد حساس و مهم در این برهه را کاملاً رعایت کنند:
- مدیرعامل جدید استقلال نباید از بین مدیران ناکارآمد قبلی باشد، وگرنه مجدداً همان منفعتطلبیها و حواشی سابق گریبانگیر استقلال خواهد شد و آرامش و روند مقبول بهوجود آمده جای خود را به افول مجدد میدهد. بسیار باید مراقب تحرکات افراد مردودی برای بازگشت به این صندلی جذاب، آن هم با وجود پول در این وهله بود.
- مدیرعامل جدید چون در میانه راه بر مسند قرار میگیرد، باید متعهد به حفظ آرامش باشگاه و پرهیز از تصمیمات خودسرانه باشد. فراموش نکنیم که استقلال در فصول (02-1401) و (03-1402) از عدم رعایت چنین اصولی توسط فتحاللهزاده و خطیر (جایگزینان آجرلو و کریمی) کم ضربه نخورد!
سخن گزافی نیست اگر بگوییم باشگاه استقلال دیگر تاب تحمل مدیران اشتباهی، کارنابلد و منفعتطلب و تصمیمات نابخردانه آنان را ندارد.