بیش از دو دهه پیش، آقا سید وقتی پاهایش از رمق افتاد، یکی گفت برو دنبال دعانویسی، فوت و فنش را بیاموز و خودت استاد شو. آقا سید که دیگر نتوانست راه برود، به راه حروف ابجد رفت و طبق گفته خودش، چهل روز چله نشست، دوره‌هایی را گذراند و بعد از آن بود که اتاق آن گوشه کنج خانه‌اش، دیگر شد پاتوق زنان جوان و مردان بلندقامت و ریز و درشتی که نه تنها از تهران که هفت شهر آن طرف‌تر آمده بودند تا آقا سید سرکتاب برایشان باز کند و دعایی که می‌خواستند را بنویسد.