آش شور زاکانی و آشپزهای شورای شهر

همدلی| علیرضا زاکانی؛ شهردار تهران هدف برخی انتقادات تند و تیز چهره های اصولگرا قرار گرفته  است و هر روزه یکی از اعضای شورای شهر تهران که او را به این سمت گمارده اند، درباره عملکرد او یک افشاگری در رسانه‌ها و فضای سیاسی واجتماعی منتشر می کند.

شاید هیچ کس به اندازه فردی که در راس یک دستگاه خدماتی و اجتماعی ( ان هم مرتبط با شهر تهران) قرار دارد، حاشیه‌های سیاسی نداشته باشد.
رئیس پیشین سازمان بسیج دانشجویی که توانست با سرعتی بیش از دیگران پله های ترقی را طی کند و به زودی عناوینی نماینده مجلس، رئیس مرکز پژوهش های مجلس و نامزد دو انتخابات ریاست جمهوری سال 1400و 1403 را در کارنامه خود داشته باشد، همزمان با پیروزی سید ابراهیم رئیسی در سال 1403 از سوی سورای اصولگرای شهر تهران به عنوان شهردار تهران انتخاب شد. منصبی که بسیاری از تحلیل گران جایزه او برای حضور پوششی در انتخابات ریاست جمهوری سال 1400 و حملات بی‌محابا و تند و تیز به رقبای رئیسی در آن انتخابات، می‌دانند. منصبی که او نیز بلافاصله با استعفا از نمایندگی مردم قم در مجلس شورای اسلامی آن را پذیرفت و شهرداری تهران در ضلع جنوبی پارک شهر را مرکز دور تازه‌ای از فعالیت‌های خود قرار داد. حضور او در یک منصب خدماتی، اما سبب نشد که او حتی حفظ ظاهر کرده و به مسئولیت‌های اجتماعی خود بپردازد. او در سه سال دولت رئیسی حتی بیشتر از چهره‌های سیاسی، حاشیه‌های سیاسی از خود بروز داد. تندخویی و پررویی سیاسی از او چهره‌ای پرخاشگر در فضای سیاسی ایران به دست داد که تنها محمود احمدی‌نژاد زا به دهن متبادر می کرد. زاکانی نیز به مانند احمدی‌نژاد رسالت خود را حذف رقبای سیاسی تعریف کرده بود؛ حالا به نفع خود یا به نفع چهره‌های همسو با تفکر سیاسی خود.

 حضور او در انتخابات سال 1403 پس از درگذشت سید ابراهیم رئیسی، پرده‌ای دیگر از ویژگی‌های او را به نمایش گذاشت. او که در غیاب چهره‌های نامدار ردصلاحیت شده‌ای چون علی لاریجانی، اسحاق جهانگیری، محمود احمدی‌نژاد، عباس آخوندی، محمد شریعتمداری، و عبدالناصر همتی، یک بار دیگر توانسته بود نگاه تاییدآمیز اعضای شورای نگهبان را به خود جلب کند، در مناظرات تلویزیونی با همان شیوه دوره قبل ظاهر شد و البته کمی تهاجمی‌تر حملات خود را از میان 5 نامزد دیگر متوجه مسعود پزشکیان کرد. چهره‌ای که از همان ابتدا اقبال عمومی را نسبت به خود جلب کرده بود. او اما با توجه به رسالت خود، بیشترین حملات را به سمت او روانه کرد  و علیرغم وجود نشانه‌هایی مبنی بر کناره گیری‌اش به نفع نامزدهای همسو با خود،  تاکید کرد که تا آخر این رقابت خواهد ماند و نخواهد گذاشت پزشکیان رئیس جمهور شود. او نه تا اخر ماند و نه مانع از ریاست جمهوری پزشکیان شد.

 اکنون و در سال پایانی شهرداری‌اش به نظر می‌رسد که همراهان او در شورای شهر ‌ که در هنگام انتخاب او به شهرداری تهران به برخی ممنوعیت‌های قانونی انتصاب او بی‌توجهی کردند - حضور او  وحاشیه هایش در شهرداری تهران را برنمی‌تابند واصطلاحا آش شهرداری زاکانی آنقدری شور شده که صدای آشپزهایش هم درآمده‌است. در این میان نرجس سلیمانی دختر سردار شهید سلیمانی به یکی از مخالفان سرسخت او تبدیل شده تا کنون درباره بخش‌هایی عملکرد او که خلاف قوانین و مصوبات شورای شهر بوده به افشاگری پرداخت. اتفاقی که برخی دیگر از اعضای این شورا را نیز وارد عرصه کرده و علیه عملکرد زاکانی به افشاگری پرداختند.

روز گذشته یکی از این نمایندگان شورای شهر تهران از استفاده علیرضا زاکانی در امکانات دولتی در زمان مبارزات انتخاباتی خود، خبر داد.
مهدی اقراریان نماینده شورای شهر تهران گفت:«قبل از تذکر در صحن ۲ بار به معاون اقای زاکانی گفته بودم فیلمی به دست من رسیده که نشان می‌داد چاپخانه همشهری پوسترهای انتخاباتی آقای زاکانی را چاپ کرده و خواسته بودم اسناد واریز وجه را به ما ارایه کند که این طور نشد و در صحن تذکر داده شد.»

 چند روز پیش نیز نرجس سلیمانی در سحن شورا به یک معامله در شهرداری اشاره کرد و گفت:« دو ملک در لواسان متعلق به روزنامه همشهری را ۳ میلیارد تومان فروخته اند.» او سپس با طعنه گفت:« به خریدار تبریک می‌گویم.» که اشاره او به ارزان‌فروشی این ملک از سوی شهرداری بوده است.

 این افشاگری‌ها پیرامون عملکرد زاکانی در حالی انجام می‌شود که جلسه رای‌گیری برای انتخاب او به شهرداری تهران با انتشار یک فایل صوتی از چمران رئیس شورا با حاشیه‌هایی همراه شد. رئیس شورا در حالی که فکر نمی کرد میکروفونش روشن باشد، خطاب به نرجس سلیمانی منتقد نحوه رای گیری انتخاب شهردار گفت:« نمی‌شود. یک عده فشار می‌آورند. البته قانون نوشته انتخاب شهردار باید با رأی مخفی باشد آن هم دلایلی دارد چون یک عده‌ای را می‌ترسانند و تهدید می‌کنند. حتی همین حالا با اینکه رأی مخفی بوده گفته‌اند اگر رای ندهید چنین می‌کنیم و چنان می‌کنیم.»