شهردار باید درباره فروش تابلوها و خروج آن از موزه پاسخ دهد

علی فریدونی: چند روزی است ماجرای فروش تابلوهای موزه امام علی خبر ساز شده است. ناصر امانی، عضو شورای شهر تهران روز گذشته در این رابطه به خبرنگاران گفت: «از بیرون از شهرداری تهران به ما اطلاع دادند که ۳۰ تابلو از موزه امام علی به امانت گرفته شده است. امانت یعنی باید برگردانده شوند ولی تابلو ها به موزه برنگشته است. تابلویی که فروخته شده است، قطعا بازنمی‌گردد.» امانی ضمن یادآوری غیر قانونی بودن این اقدام شهرداری، بر لزوم برخورد جدی با عوامل خروج و فروش تابلو ها تاکید کرد، اما مهدی چمران، رییس شورای شهر تهران با اشاره به ارزش ریالی این آثار مطالبه افکار عمومی در این خصوص را جنجال دانست. به گفته وی شورای شهر از رییس سازمان فرهنگی هنری شهرداری تهران دعوت کرده تا در صحن شورا در رابطه با این موضوع توضیح دهد. ستاره صبح در گفت و گو با محمد علیخانی، عضو شورای پنجم به بررسی این موضوع و حواشی ایجاد شده پرداخته که در ادامه می خوانید:

  ماجرای فروش تابلوهای موزه امام علی، در مواجهه اولیه یکی از کارهای خارج از قاعده شهرداری تهران است. آیا این موضوع در بررسی های بیشتر به عدم نظارت شورا بر شهرداری و عدم هماهنگی میان این دو مجموعه اشاره دارد یا خیر؟

به دلیل عدم مسئولیت قانونی، مستندات و اطلاعات دقیقی از این ماجرا در دست ندارم و دانسته های من در همان حدی است که رسانه ها به نقل قول از اعضای شورا منتشر کرده اند. ولی ادعای خروج تابلو ها به فروش رسیدن این آثار بدون طی کردن روال قانونی و بدون اخذ مصوبه شورا درست است.

آقای چمران خروج این آثار را طبیعی و طبق روال دانسته است، بنابر این اظهار نظر آثار باید برگردد و مشکلی ایجاد نشود، ولی به گفته عضو دیگر شورا این تابلوها به فروش رفته و دیگر به موزه بازنمی گردند.

اگر ارقام اعلام شده به عنوان ارزش ریالی این آثار درست باشد، چنین تابلوهایی به هیچ عنوان نباید بدون مصوبه شورای شهر از مجموعه شهرداری خارج شوند. مساله، چند پیچ و مهره نیست. در مورد جا به جایی سرمایه های ارزشمند شهرداری صحبت می کنیم.

در مورد فروش آثار نیز، فروش اموال شهرداری بدون مجوز و بدون طی شدن تشریفات قانونی ممنوع است. تا همین جا شهرداری باید درباره جا به جایی آثار بدون کسب مجوز توضیح دهد، بماند مساله فروش که اگر صحت داشته باشد فاجعه است.

وقتی صحبت از جابجایی گنجینه ای ارزشمند است، شورا این اختیار را دارد که شهرداری تهران را به دلیل اقدام غیر قانونی اش بازخواست کند، ولی می دانیم که مساله فرا تر از خروج آثار است. 

  آیا در دوره نمایندگی شورای پنجم چنین تجاربی داشتید؟ خروج آثار هنری از شهرداری به چه صورتی انجام می شد و چه ضوابطی داشت؟
در آن دوره ما چنین مواردی نداشتیم. آن زمان اگر یک پیچ در شهرداری گم می شد همین آقایان زمین و زمان را به هم می دوختند! در آن دوره پای کوچکترین حوادث یا کمترین اتفاقات به کیهان و صدا و سیما کشیده می شد.

همین آقایان ذره بین انداخته بودند روی شورای پنجم و شهرداران منتخبش و از هیچ خطای سهوی نمی گذشتند. حالا 30 اثر هنری گران قیمت بدون مصوبه به فروش می رسد و آب از آب تکان نمی خورد! چنین اقداماتی در زمان تصدی تندروها بر مناسب مرسوم است. افرادی که ادعای انقلابی گری دارند، خود را شایسته می پندارند و هر کاری را در دایره خود و همفکرانشان مجاز می دانند. این طیف در برابر نظارت و شفافیت مقاومت نشان می دهد چون قانون مند بودن زیر ساخت به آن ها اجازه تاخت و تاز نمی دهد. از این رو شهرداری تهران در دوره اخیر پر از ابهام است.

  با توجه به تجربه حضور در شورای شهر، آیا چنین اصطکاکی بین شورا و شهرداری را طبیعی می دانید یا این وضعیت محصول عدم شفافیت و نظارت ناپذیر بودن شهرداری تهران است؟

تا جایی که ما از بیرون متوجه قضایا هستیم، این شهرداری، به این شورا پاسخگو نیست. پیداست که شورا از شهردارش راضی نیست، ولی اختیار برداشتن شهردار را ندارند و زورشان به زاکانی نمی رسد.

آقای چمران می آید و می گوید حراست دسترسی اعضای شورا به سامانه را قطع کرده است. این یعنی شهرداری به راحتی راه نظارت شورای شهر بر اقداماتش را می بنند و آب از آب تکان نمی خورد.

بستن راه نظارت شورا بر شهرداری، به معنای مقابله با قانون است. اگر چنین اتفاقی در دوره شورای پنجم رخ می داد، دستگاه های نظارتی، اطلاعاتی و امنیتی چه اقدامی می کردند؟ آیا مثل این دوره در برابر شهردار و تیم اش خاموش ماندند؟!

تعجب من از صدا و سیما است که همزمان با شهردار شدن علیرضا زاکانی به یکباره زوم دوربین اش را از شهرداری تهران برداشت درحالی که در شورای پنجم با تمام ظرفیت هر حرکت شورا و شهردار را از زاویه ای منفی منعکس می کرد.

این روزها صدا و سیما به روی خودش نمی آورد که چه تخلفاتی در شهرداری تهران انجام می شود. این وضعیت به معنی نظارت ناپذیری شهرداری در دوران تندرو ها است. شاید به همین دلیل زور شورا به شهرداری تهران نمی رسد.

تمام ملت ایران در منظره های ریاست جمهوری ادبیات این شهردار را دیدند و اگر کسی شناختی از علیرضا زاکانی نداشت، با دیدن آن برنامه ها می توانست با زاکانی آشنا شود. کسی با آن طرز تفکر و آن همه ادعا نظارت پذیر نیست.

این طیف خود را مافوق قانون می داند و می گویند چون ما انقلابی هستیم هر کاری که دلمان بخواهد می کنیم و واقعا همین است و آنچه دلشان خواسته کرده اند.
این گروه همان پروژه ای را که در مورد حسن روحانی اجرا کردند، درباره مسعود پزشکیان پیاده می کنند. آنها می خواهند با تخریب دولت و کم رنگ نشان دادن دستاورد های دولت، قهر مردم از صندوق های رای را پیش بیاورند تا دولت، مجلس و مدیریت شهری در دست اقلیت تندرو باشد.