لباس مورد برخورد گشت ارشاد در بازار مسلمانان فروخته می شود!
چرا بعد از ۴۰ سال مدعیان مد و لباس نتوانسته‌اند یک مانتو و لباس، شایسته خانم مسلمان و ارزان به جامعه عرضه کنند که مورد پذیرش خانم‌های مسلمان برای حضور در جامعه، خانواده و مراسم شادی باشد و ده‌ها چرای دیگر…
روزنو :
روز نو :روزنامه اطلاعات نوشت: چرا ستاد امر به معروف با لباسی که خانم‌ها از بازار مسلمانان خریداری کرده و با آن لباس به خیابان آمده است، به دلیل پوشش نامناسب، گرفتار گشت ارشاد می‌شوند! و مورد سؤال قرار می‌گیرند که چرا مانتوی شما کوتاه است؟ چرا دکمه ندارد؟ چرا نازک است؟ چرا رنگش لباس شهرت است؟ و ده‌ها چرای دیگر ….
آیا نمی‌توان به مسئولان امر به معروف و نهی از منکر اعتراض کرد که چرا لباسی که پوشش آن مورد اعتراض گشت ارشاد است، در بازار مسلمانان به وفور و ارزان عرضه می‌شود؟ مگر نه این است که این لباس در فروشگاهی که در شهر اسلامی با مجوز اتحادیه اسلامی و زیرنظر اتاق اصناف کشور اسلامی فعالیت دارد، خریداری شده است. آیا مأمور امر به معروف و گشت ارشاد هیچ‌گاه از خودش نمی‌پرسد که این لباسی که طرف مقابل او به تن کرده و امروز به دام مأمور ارشاد افتاده! از کدام بازار خریداری کرده!؟ آیا یک بار مأمور امر به معروف و گشت ارشاد و فرمانده‌های آنان برای خرید مانتو به بازار مسلمانان سری زده‌اند؟ آیا از مانتوهای فروشگاه‌ها قیمت گرفته‌اند؟ آیا قیمت یک مانتو پوشیده دکمه‌دار را با یک مانتو باز و راحت مقایسه کرده‌اند؟
خوب است یک بار خودتان به اتفاق خانواده با لباس مبدل، سری به فروشگاه‌های مانتو بزنید و بازار مسلمانان را برانداز کنید و از خود بپرسید که مسئول نظارت و کنترل در این فروشگاه‌ها کیست؟ کدام ارگانی به این فروشگاه‌ها مجوز فروش کالا داده است؟ چه کسی نظارت بر تولید و فرم و مدل و نوع پارچه مانتو و لباس‌های خانم‌ها در این فروشگاه‌ها را به عهده گرفته است؟ اگر به مغازه‌ها مراجعه کردید و همه لباس‌ها را دوخت ایران دیدید و تولید داخلی را کمی برانداز کردید! و اتهام واردات لباس قاچاق را از لباس‌های ایرانی برداشتید، آنگاه به خود آییم که گناه از آن دختر معصومی نیست که از فروشگاه دارای مجوز و نظارت شورای اسلامی اصناف، خرید کرده و امروز به دلیل پوشیدن همان لباس، در دستان مأمور قانون فریاد می‌زند و دیگری هم با موبایلش فیلمبرداری کرده و به رسانه‌های معاند ارسال می‌کند و …و یا از روی عصبانیت به طریقی برخورد می‌کند که پلیس را حین انجام وظیفه، مجبور به عکس‌العمل نماید تا مخالفان با تهیه فیلم هدفمند، مظلومیت یکی و خشونت دیگری را در جهان منتشر کنند .
عزیزان مسئول، بیاییم قبل از تهدید بدحجاب‌ها و اعمال قانون، از خودمان سؤال کنیم، آیا در تبیین فرهنگ حجاب و عفاف در رسانه‌های جمعی اسلامی از جمله صدا و سیما کوشیده‌ایم؟ آیا فروشندگان و بازاریان و صاحبان فروشگاه‌های لباس خانم‌ها را با فرهنگ عفاف و حجاب آشنا کرده‌ایم؟ آیا با آن‌ها با زبان خوش و مهربانانه، توجه داده‌ایم که از عرضه لباس‌های نامتعارف خودداری کنند؟ آیا اتحادیه‌ها، اصناف و … نظارتی بر عرضه لباس‌ها در فروشگاه‌ها دارند؟ آیا کاسبان و دارندگان نمایشگاه‌های لباس، حرف اتاق اصناف و اتحادیه را می‌پذیرند؟ و آیا خودشان اعتقاد دارند که بایستی در عرض لباس شئونات اسلامی رعایت شود؟ و یا…
از سویی دیگر، آیا توجه کرده‌اید که حجاب در کشور اسلامی ما چقدر هزینه دارد؟ آیا با قیمت یک چادر در شأن خانم مسلمان ایرانی باشد، اطلاع دارید؟ آیا می‌دانید هزینه یک چادر در شأن خانم مسلمان، برابری می‌کند با نیمی از حقوق ماهیانه نان‌آور خانواده. امروز برای خرید لباس سنگین زنانه که هم پوشش داشته باشد و هم در شأن خانم ایرانی مسلمان باشد، بایستی علاوه بر پرداخت مبلغ بالا! ده‌ها مغازه را زیر و رو کنید! در مقابل، برای خرید مانتوهایی که مورد اعتراض شماست، می‌توان با پرداخت مبلغ ناچیز، به آسانی در همه فروشگاه‌ها و حتی دست‌فروش‌های شبانه در کنار خیابان‌ها، به هر مدلی از مانتوهای باز و نازک و کوتاه و پشت‌نوشته، دست پیدا کرد! آیا رفته‌اید بررسی کنید چرا این مدل مانتوها تا این اندازه ارزان‌قیمت است و از اینها گذشته، آیا بررسی کرده‌اید در جمهوری اسلامی بعد از ۴۲ سال تشویق به چادر مشکی، هنوز در تأمین آن وابسته‌ایم و هزینه حجاب گران است.
در عمل، هزینه حجاب را برای خانم‌های مسلمان و متدین و باحجاب بالا برده‌ایم، آنقدر گران شده که دست همه کس بدان نرسد، هم از نظر مبلغ و هم از نظر اعتبار و هم از نظر حرمت و وجاهت، چرا به اینجا رسیده‌ایم؟ چرا بعد از ۴۰ سال مدعیان مد و لباس نتوانسته‌اند یک مانتو و لباس، شایسته خانم مسلمان و ارزان به جامعه عرضه کنند که مورد پذیرش خانم‌های مسلمان برای حضور در جامعه، خانواده و مراسم شادی باشد و ده‌ها چرای دیگر…
عزیزان مسئول امر به معروف، راه‌حل حجاب در جمهوری اسلامی، بگیر و ببند و دستگیری در خیابان و …. نیست، راه حل، اصلاح امور است، اصلاح امور اقتصادی، معیشت مردم، تأمین رفاه زندگی، سنت‌های دست و پاگیر و محدودکننده ازدواج، بیکاری، هزینه مسکن و ریشه‌کنی فقر اقتصادی که موجب فقر فرهنگی شده و در نهایت اصلاح سبک زندگی جامعه است.
