آقای قالیباف، سفر خانواده‌ات به ترکیه شامل 4درصدی است یا 96درصدی؟
من باور دارم که دست خدا همیشه پشت سر افراد است و چه در اعمال مثبت و چه در رفتار های منفی آنها، خدا ناظر و حاضر است و صبر می کند تا به موقع آنگونه که به مصلحت است پاسخ بدهد.
روزنو :
روز نو :سفر خانواده قالیباف به ترکیه برای خرید سیسمونی به خبر داغ رسانه ها تبدیل شده و رییس مجلس را با موج گسترده ای از انتقادات روبرو کرده است. تقارن زمانی این سفر سیاحتی و تفریحی با ماه مبارک رمضان و مساله خرید سیسمونی در جریان سفر از جمله نکاتی است که در رسانه ها برجسته شده است. این سفر نقض شعار ساده زیستی توسط قالیباف است.این سفر اتهامات دیگر قالیباف را دوباره بر سر زبان ها انداخت.به ویژه مناظره او با حسن روحانی در انتخابات ریاست جمهوری سال 96 که قالیباف روحانی و دولتش را متهم به نمایندگی 4درصدی افراد مرفه جامعه کرد و خودش را نماینده 96 درصد جامعه معرفی کرد. نعمت احمدی، حقوقدان در گفت و گو با ستاره صبح نظرات خود را در این رابطه بیان کرده که در ادامه می خوانید:
در روز های گذشته شاهد هجمه فراوانی به شخص قالیباف بودیم. واکنش گسترده رسانه ها و واکنش مردم با این خبر را چگونه ارزیابی می کنید
من باور دارم که دست خدا همیشه پشت سر افراد است و چه در اعمال مثبت و چه در رفتار های منفی آنها، خدا ناظر و حاضر است و صبر می کند تا به موقع آنگونه که به مصلحت است پاسخ بدهد. مدت ها است که مردم به نوعی منتظر بودند تا در شرایطی که قصد برخورد با قالیباف وجود ندارد، دست خداوند اجازه ندهد شرایط همچنان به نفع او پیش برود.قالیباف در جریان رقابت با روحانی اصطلاح 4 درصدی ها و 96 درصدی ها را به کار برد و خود را نماینده اکثریت و روحانی را نماینده 4 درصدی ها معرفی کرد. چنین جانمایی توسط وی در آن دوران بازخوردی منفی در جامعه ایجاد کرد. ولی او در حاشیه امنی است. وی گمان برد که اراده ای وجود ندارد که کاری بر علیه او صورت بدهد. سنگر گرفتن قالیباف و میل به دور ماندن از رسیدگی، در مواردی چون پرونده پروژه هلدینگ یاس ، پرونده عیسی شریفی و پرونده املاک نجومی شهرداری تهران و اتهاماتی که متوجه عملکرد خیریه امام رضا که در اختیار همسر ایشان است و اتهامات دیگر.
آیا واکنش ها به این سفر اعتراض جامعه به فاصله طبقاتی است یا مردم صرفا چنین عملکردی را در مسئولان نظام نمی پسندند
آنچه که امروز اتفاق افتاده تعبیری دیگر دارد. بخشی از شخصیت و عملکرد قالیباف در یک سوی ماجرا است. و بخش دیگر نکاتی ناگفته وجود دارد. من خاطرات هاشمی را تورق کرده ام. طی این خاطرات کسی از مسئولین وقت را نمی بینید که برای علاج درد پا، آپانتیسیت و درمان بیماری معده اش به خارج از کشور نرفته باشد! جالب اینجا است که پول را از بیت المال می گرفتند و می رفتند و سفر به خارج از کشور به هر بهانه ای با هزینه های دولت در بین مقامات نهادینه شده بود. اگر آن اسامی را لیست کنیم موجب تعجب خواهد بود درحالیکه هیچ موقع از این افراد توقع نمی رود برای درمان امراضی سطحی سفر کنند. در مقابل دهه شصت بود که اکثریت ایرانیان پاسپورت و اجازه خروج نداشتند، ولی برخی بزرگان در رفت و آمد بودند. پس این یک درد قدیمی است. تصاویر قائم مقام آقای قالیباف در شورای شهر که از بزرگان چند دوره شورا بود در کانادا با شلوار کوتاه در باشگاهی مختلط منتشر می شود. این نکته ای است که باید برای آن فکری کرد.این موضوع خارج از بحث قالیباف است.
گفته می شود این سفر ها با شعار‌های مسئولین منافات دارد. آیا در این سفر و سفر های مشابه مسئولین و اعضای خانواده های آنها نقض قانون دیده می شود؟
برابر با مقررات وقتی مسئولین دولتی به سفر می روند باید این سفر ها را خبر بدهند. همسر قالیباف صرف نظر از اینکه شریک زندگی رییس مجلس است خود نیز مسئولیت دارد. حتما باید در چنین سفرهایی نهاد ها مختلف در جریان باشند. نکته دیگر هزینه های سفر خارج است. هزینه بلیط رفت و برگشت سه نفر به ترکیه چقدر است؟ هزینه ماندن در هتلی درجه در ترکیه چقدر است؟ هزینه چنین سفری در شرایط فعلی کشور که واردات و صادرات ارز ممنوع است چقدر تمام می شود؟ آیا این سه نفر تنها با سه هزار یورو به سفر ترکیه رفته اند؟! ارز چنین سفر پر هزینه ای از کجا تهیه شده و چگونه در اختیار آن ها قرار گرفته است؟ آیا وقتی در فرودگاه بودند اعلان کرده اند که چقدر ارز با خود می بردند؟ نباید واقعیت تلخ هدر رفتن ارز کشور زیر خرید سیسمونی پنهان شود. پشت این سفر ها اراده، رانت، حمایت و قانون شکنی وجود دارد. امروز سوال قانونی این است که پشتیبانی مالی این سفر ها چگونه تامین می شود؟ وقتی قانون گذاشته شده که ورود و خروج ارز به داخل کشور ممنوع است آیا قانون شامل حال خانواده قالیباف می شود یا خیر؟
چرا مسئولان با آن همه شعار ساده زیستی در نزدیکترین لایه ها به خود شاهد چنین اشرافگرایی هستند؟
قالیباف 19 یا 20 ساله بود که در خرمشهر فرمانده لشگر بود. لابد ممیزی هایی وجود داشته که او را در این سن و سال به سمت فرماندهی لشگر انتخاب کرده اند. من کاری با عملکرد وی در مسئولیتهایش ندارم. ولی به این باور دارم که برخی مسئولین از بس به امور دیگر می پردازند از وضع خانه و خانواده خود بعضا غافل هستند. این مساله در مورد برخی مسئولین دیده شده است. به طور مثال پسر محسن رضایی سر از رادیو های بیگانه درآورد، حال اینکه رضایی شخصیتی است که مسئولیت های سنگین امنیتی و اقتصادی کشور را برعهده داشته و دارد. قالیباف در جایگاهی قرار دارد که باید قانون بنویسد ولی گفته شده ظاهرا با این سفر مخالف بوده! چرا یک سفر چنین بازتابی پیدا می کند؟ چون در ماه رمضان صورت گرفت. مردم در این ماه حدود شرعی را رعایت می کنند در این شرایط همسر قالیباف چند روز در سفر خارج از کشور بود. چرا قالیباف نتوانسته رفتار های مذهبی و یا حداقل تقیه مذهبی را در منزل خود پیاده کند؟! بازتاب این خبر در جامعه موجب می شود مردم حس کنند وقتی مسئولین پشت تریبون هستند حرفی می زنند و در عمل کار دیگری می کنند. این وضعیت نوعی تضاد در عمل و کلام است و مردم از این دوگانگی ناراحت هستند.
