خودزنی بحرین با پارانویای ساختگی درباره ایران

روزنو :حکومت بحرین نیز از پیامد‌های پارانویای خود رنج می‌برد. جلوگیری از نفوذ ایران در امور داخلی، سلطنت آل خلیفه را به حکومتی بیرحم و آن پادشاهی را به مکانی دشوار برای زندگی اکثریت جمعیت شیعه بحرینی تبدیل کرده است.

اتحاد منطقه‌ای تازه بحرین با اسرائیل باعث تضعیف ثبات در منامه خواهد شد.

 نفتالی بنت در اواسط فوریه اولین نخست وزیر اسرائیل بود که به طور رسمی از بحرین دیدار می‌کرد و با این سفر تاریخ ساز شد. بنت در داخل اسرائیل به عنوان رهبر یک ائتلاف حاکم که از نظر ایدئولوژیک تقسیم شده و در حال تقلاست شناخته می‌شود، اما در سفر خود به بحرین نقش یک دولتمرد را ایفا کرد و از اتحاد منطقه‌ای بی‌سابقه‌ای که بین اسرائیل و کشور‌های عربی از جمله عربستان سعودی و امارات متحده عربی شکل گرفته، دفاع کرد.

بنت در جریان سفر خود به بحرین وعده داد که اسرائیل علیه ایران به بحرین در هر زمانی که نیاز به کمک داشته باشد یاری خواهد رساند.

بحرین نقش اصلی را در این اتحاد ایفا می‌کند به ویژه به این دلیل که میزبان ناوگان پنجم نیروی دریایی ایالات متحده است. در طول سفر بنت به بحرین او در جلسه‌ای که مقام‌های بحرینی و «برد کوپر» فرمانده فرماندهی مرکزی نیرو‌های دریایی آمریکا از ناوگان پنجم حضور داشتند درباره همکاری‌های امنیتی بحث کرد. با این وجود، پیش‌تر ثابت شده که مقابله با ایران یک وظیفه چالش برانگیز برای بحرین است تا حدی به دلیل این واقعیت ساده که آن کشور وزن و اندازه کوچک‌تری در مقایسه با رقیب قدرتمندش ایران دارد.

حکومت بحرین نیز از پیامد‌های پارانویای خود رنج می‌برد. جلوگیری از نفوذ ایران در امور داخلی، سلطنت آل خلیفه را به حکومتی بیرحم و آن پادشاهی را به مکانی دشوار برای زندگی اکثریت جمعیت شیعه بحرینی تبدیل کرده است.

سلطنت سنی بحرین بر این باور است که ایران می‌خواهد آن کشور با اکثریت جمعیت شیعه را ضمیمه خاک خود کند یا دست کم یک رژیم دست نشانده را در بحرین برپا کند. اظهارات پیشین برخی مقام‌های ایران مبنی بر اینکه بحرین چهاردهمین استان ایران است، ترس حکومت آن کشور را تشدید کرده است.

حکومت بحرین تهران را متهم می‌کند که نه تنها به شورش در سال ۲۰۱۱ میلادی در آن کشور دامن زده بلکه در سالیان متوالی برای حملاتی علیه امنیت دولتی در منامه برنامه ریزی کرده و از طریق شبه نظامیان مورد حمایت خود در عراق به مخالفان حکومت در بحرین حمایت مالی و آموزش تسلیحاتی ارائه کرده است.

در یک دهه گذشته، احکام اعدام در بحرین افزایشی ۶۰۰ درصد افزایش داشته و اعضای اپوزیسیون سیاسی یا احزاب‌شان منحل شده یا پشت میله‌های زندان قرار گرفته اند. اکنون حدود ۱۴۰۰ زندانی سیاسی در بحرین در زندان‌ها به سر می‌برند. حق زندانیان برای برقراری تماس ویدئویی هفتگی با اعضای خانواده به صورت خودسرانه به حالت تعلیق درآمده است و ادعای شکنجه امری عادی محسوب می‌شود.

به گفته موسسه حقوق بشر و دموکراسی بحرین (BIRD) یک سازمان غیرانتفاعی حقوق بشری مستقر در لندن، در سال گذشته بحرین به بازداشت ۱۳ کودک مرتبط با اعتراضات و تهدید برخی از آنان به تجاوز و شکنجه مبادرت ورزیده بود. اتحاد حکومت بحرین با اسرائیل آزادی‌های مردم را بیش‌تر محدود می‌کند. فعالان حقوق بشری بحرین می گویند که دولت آن کشور با شناسایی منتقدان از طریق نرم‌افزار جاسوسی اسرائیلی «پگاسوس» مخالفان را سرکوب می‌کند.

«موسی محمد» عکاس و فعال سیاسی از مخالفان سرسخت پادشاهی بحرین بوده است. در ماه آگوست، مشخص شد که گوشی آیفون محمد به وسیله جاسوس‌افزار پگاسوس هک شده است. اعضای یک جامعه سیاسی سکولار بحرین تحت عنوان مرکز حقوق بشر بحرین و همچنین یکی از اعضای الوفاق یک حزب سیاسی شیعه نیز به سرنوشت مشابهی دچار شده بودند.

محمد می‌گوید: «این که متوجه شدم رژیم بحرین که از شکنجه و آزار و اذیت از او فرار کردم از من جاسوسی کرده برایم بسیار دردناک بود. ضروری است که رژیم بحرین با پیامد‌های چنین اقداماتی مواجه شود. کشور‌های متجاوز خلیج فارس مانند بحرین تنها در صورتی می‌توانند متوقف شوند که آنان را وادار به پاسخگویی کنید».

نگرانی فزاینده‌ای در میان شهروندان بحرین در مورد نقش اسرائیل در کمک به سرکوب جنبش دموکراتیک بحرین وجود دارد. یک فعال حقوق بشر بحرینی می‌گوید: «زمانی که دولت شروع به استفاده از نرم افزار‌های جاسوسی علیه مخالفان می‌کند ما متوجه می‌شویم که تا چه میزان این رابطه برای دموکراتیزه شدن بحرین مضر است. افشاگری تکان دهنده اخیر نشان داد که بحرین نه تنها از جاسوس افزار‌های اسرائیلی برای زیر نظر گرفتن مخالفان استفاده می‌کند بلکه از مقام‌های خود از جمله نمایندگان بلندپایه پارلمان و اعضای خانواده سلطنتی نیز جاسوسی می‌کند».

فعالان سیاسی و مدنی بسیاری از علل داخلی ناآرامی‌های اجتماعی در بحرین را بازگو می‌کنند و می‌گویند طرح موضوع وجود تهدید از جانب ایران صرفا ترفندی مناسب برای حکومت بحرین به منظور توجیه ظلم و ناتوانی خود است. آنان می‌گویند که شیعیان در بحرین احساس می‌کنند به حاشیه رفته‌اند و از موقعیت ممتازی که به سنی‌ها برای مشاغل در نیرو‌های مسلح و سایر مناصب عالی اعطا می‌شود خشمگین هستند.

در جریان اعتراضات در سال ۲۰۱۱ میلادی، معترضان عمدتا شیعه خواستار یک سلطنت مشروطه بودند که خانواده سلطنتی را در قدرت نگه می‌دارد، اما به مردم اجازه می‌دهد تا نمایندگان‌شان را انتخاب کنند. در عوض، رژیم سلطنتی آن را توطئه ایران برای سرنگون‌سازی ساختار سیاسی آن کشور قلمداد کرد و اعتراضات را به شدت مورد سرکوب قرار داد. هزاران نفر از پرسنل امنیتی ده‌ها هزار مرد، زن و کودک را با خشونت متفرق کردند. عده‌ای کشته و تعداد زیادی مجروح و زندانی شدند. طی ۱۱ سال گذشته، این روند بدتر شده است.

بحرین در فهرست جهانی آزادی مطبوعات در سال ۲۰۲۱ که توسط گزارشگران بدون مرز تهیه شده در میان ۱۸۰ کشور رتبه ۱۶۸ را به خود اختصاص داده است و در شاخص دموکراسی واحد اطلاعات اکونومیست، از میان ۱۶۷ کشور رتبه ۱۴۴ را از آن خود کرده است.

خانه آزادی در سال ۲۰۲۰ میلادی برای بحرین رتبه بدی را در زمینه حقوق سیاسی و آزادی اینترنت قائل شد. شیخ «علی سلمان» رهبر جریان الوفاق نیز کماکان در زندان به سر می‌برد و در حال گذراندن حبس ابد است. همچنین برادر او به دلیل فعالیت‌های سیاسی مجازات شده است.

حکومت بحرین به طور معمول تلاش می‌کند با اشاره به بازیگران خارجی یعنی ایران، افکار عمومی بین المللی را در مورد سابقه وحشتناک نقض حقوق بشر و اقدامات سرکوبگرانه داخلی خود منحرف سازد. باید آشکار باشد که بازداشت کودکان ۱۱ساله و تهدید آنان به برق گرفتگی و تجاوز جنسی و هم چنین ادامه سرکوب آزادی بیان ربطی به ایران ندارد.

این انحراف تاکتیکی است که بحرین برای منحرف کردن نظارت قانونی و فرار از مسئولیت خود در مورد نقض حقوق شهروندان‌اش و قوانین بین‌المللی به کار می‌گیرد. اسرائیل به دنبال یافتن دوستان عرب در یک منطقه متخاصم است. با این وجود، توزیع بی‌دقت فناوری از سوی آن کشور باعث خشم بیش‌تر در میان اعراب خواهد شد.

دیدار بنت همزمان با بزرگداشت سالگرد انقلاب ناکام بحرین بود و به نارضایتی بیشتر در سراسر آن کشور منجر شد. اتحاد با اسرائیل برای مقابله با ایران از نظر نظامی ممکن است به حکومت بحرین کمک کند، اما تا زمانی که طایفه آل خلیفه درخواست‌های اصلاحات داخلی را نادیده گرفته و اکثریت جمعیت بحرین را به عنوان دشمن قلمداد کرده و طرد می‌کند ناآرامی‌های داخلی ادامه خواهند داشت.